Mensenrechten, het is een belangrijk thema in onze maatschappij. Noemt iemand zich mensenrechtenactivist dan ontstaat er rond die persoon praktisch automatisch een soort aanbidding, een bijna heiligverklaring. Een persoon aan wiens woord men op geen enkel ogenblik mag twijfelen. En hup, daar is het medelijden en de tranen en gaat de geldbuidel open. Het is de realiteit en het kan ook niet anders dan tot grootschalige misbruiken leiden.
Geert Hoste die met Amnesty International voor de Russische ambassade in Ukkel een wake organiseert tegen die dictator van een Vladimir Poetin. Wie kan daar nou tegen zijn, dat kan men toch maar alleen voluit steunen.
Amper informatie
De recente beslissing van de Amerikaanse regering om de Qatarees Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi en de Jemeniet Abdul Wahab Mohammad Abdul Rahman al Humaiqani als financiers van al Qaeda te bestempelen werpt echter nog maar eens een licht op het gemak waarmee mensenrechten worden misbruikt voor zuiver politieke en soms weinig fraaie doeleinden. 
Beide personen leiden immers een voor buitenstaanders in Europa en de VS tot nu niet gekende Zwitserse mensenrechtenorganisatie genaamd al Karama (De Waardigheid). (1) En die blijken een vaste partner voor acties rond mensenrechten in de Arabische wereld te zijn voor zowel Amnesty International, de VN Mensenrechtenraad als Human Rights Watch. Soms voerden ze zelfs gezamenlijk actie.
En wie de website van Al Karama bezoekt krijgt een goede indruk van jongens die perfect bezig zijn met het aanklagen van de vele misbruiken rond mensenrechten in de regio. Bij elk land van het Midden Oosten hebben zij wel opmerkingen, actiepunten en gevallen van ogenschijnlijk zwaar mensenrechtenmisbruik.

Wat dieper kijken echter en er ontstaan reeds een boel vragen. Zo kan men zich afvragen waarom ze in Zwitserland zitten. Maar er zijn nog veel meer te stellen vragen. Zo is het geheel onduidelijk hoe het zit met de financiën. Men ziet wel dat de Nederlandse en Zwitserse regering en lokale gemeenten wat geld geven maar hoeveel is onduidelijk en voor wat blijft al even mistig.
Assortiment jihadisten
Wie echter nog wat dieper graaft en zoekt wie en wat er achter de paar namen die op de website opduiken schuil gaan krijgt echter een heel onthutsend beeld. Dit is geen mensenrechtenorganisatie maar gewoon een mantelorganisatie waarachter een assortiment jihadisten schuil gaat. Mensen voor wie de rechten van homo’s, vrouwen en niet-salafisten niet of amper bestaan.
Het wekt dan ook een wel heel grote verbazing dat de VS pas nu stelt dat de Qatarees Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi en de Jemeniet Abdul Wahab Mohammad Abdul Rahman al Humaiqani financiers zijn van allerlei met al Qaeda verwante jihadistische organisaties. De VS heeft het hierbij over miljoenen dollars die door Nuaimi aan Iraakse en Syrische terreurorganisaties werd gegeven.
Uit de door Wikileaks gepubliceerde Amerikaanse regeringsdocumenten (2) blijkt immers dat Hassan al Diqqi, de officiële contactman van al Karama in de Verenigde Arabische Emiraten, in de VS al bijna tien jaar gekend staat als een extremistische islamist. En ook elders in de VS werd er op bepaalde plekken gewaarschuwd voor het jihadistische gedachtengoed van al Nuaimi en al Diqqi.
En dat zijn verre van de enige signalen. Zeker is dat de veiligheidsdiensten, politie en gerecht goed wisten wie er achter al Karama schuil ging. De feiten maken dat overduidelijk. Het lijkt er dan ook op dat de VS door deze actie steeds meer afstand beginnen te nemen van deze jihadisten.
Tegen gemengd onderwijs
Al Karama werd in 2004 in Genève opgericht door Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi en heeft daarnaast nog Khalifa Mohamed al Rabban uit Qatar als beheerder samen met Abbas Aroua en Ahcène Kerkadi, beiden afkomstig uit Algerije. Directeurs van al Karama zijn Rachid Mesli en Mourad Dhina die eveneens afkomstig zijn uit Algerije.
De in 1954 geboren Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi kan moeilijk anders omschreven worden dan als een islamistisch extremist. Zo is hij een vroegere professor geschiedenis aan de universiteit van Qatar die in 2009 werd gearresteerd omdat hij agiteerde tegen het introduceren van gemengd onderwijs op zijn universiteit.
Ook voerde hij begin 2006 actie samen met de Egyptische in Qatar verblijvende balling Yusuf al Qaradawi, een der ideologen van de Egyptische moslimbroederschap die openlijk oproept tot jihad tegen sjiieten en niet-moslims. Daarbij trad al Nuaimi op als secretaris-generaal voor een Qatarese koepelorganisatie die ageerde tegen de in Denemarken gepubliceerde cartoons van de profeet Mohammed. (3)
Ook rond Irak was hij al jaren geleden erg actief en steunde hij aan al Qaeda gelieerde rebellengroepen. Zo hield hij in december 2006 in Istanbul als secretaris-generaal van de World Campaign for Resistance to Agression een conferentie rond Irak waar per videolink ook Ibrahim al Shammari, woordvoerder van het Islamic Army of Iraq, sprak. (4)
En die Islamic Army werkte toen onder de koepel van Al Qaeda in Irak. Ze zullen officieel pas maanden nadien in midden 2007 scheiden. (5) De contacten tussen de Qatarese professor en groepen jihadisten zijn met andere woorden bij insiders, zeker in de VS en Qatar, al jaren zeer goed gekend.
Met al Qaeda
Maar de man is dan ook altijd een belangrijk societyfiguur geweest in het amper een 300.000 inwoners tellende schiereiland Qatar. Zo was hij in het verleden algemeen secretaris van de Sheikh Eid bin Mahmoud al Thani Stichting, de voornaamste Qatarese liefdadigheidsorganisatie, en algemeen secretaris van de Global Anti-Aggression Campaign, genoemd als een link tussen allerlei jihadistische groepen waaronder al Qaeda. (6)
Jihadisten executeren tegenstanders
De mensenrechtenstrijders van al Karama aan het werk in Syrië.
Bij de Amerikaanse beschuldigingen aan zijn adres is er ook de bewering dat hij de voorbije maanden een 600.000 dollar gaf aan Abu Khalid al Suri, gekend als de verantwoordelijke binnen al Qaeda in Syrië voor de relatie tussen het Islamic Front, een koepel van salafistische bendes, en de twee aan al Qaeda gelieerde rebellengroepen, Jabhat al Nusra en de Islamic State of Iraq and al Sham (ISIS). (Sham is de salafistische naam voor Syrië).
Abu Khalid al Suri, geboren in Aleppo, werd in 2005 in de Pakistaanse stad Quetta gearresteerd en aan de VS uitgeleverd. Hij was een van de contacten via welke Bin Laden werkte. De VS leverde hem dan in 2006 uit aan Syria die hem begin 2012, in volle burgeroorlog, vrijliet. Een blunder blijkt nu. Maar dit blijkt verre van het enige contact van al Karama met Syrische jihadisten te zijn.
En alhoewel Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi stelt onschuldig te zijn en zijn zaak voor Amerikaanse rechtbanken te zullen gaan verdedigen lijkt er weinig twijfel over de aard van zijn politieke contacten en zijn salafistische filosofie. Hij kondigde trouwens aan ontslag te zullen nemen als voorzitter van al Karama.
Salafistische partij
Neem ook Abdul Wahab Mohammad Abdul Rahman al Humaiqani, de andere door de VS beschuldigde persoon uit de entourage van al Karama. Deze is secretaris generaal van de in maart 2012 opgerichte Jemenitische Rashad Union Partij. Hij zou volgens de VS de lokale financier zijn van al Qaeda.
Het is een partij die in de Jemenitische pers omschreven wordt als de eerste echt salafistische partij van het land. Opgericht tegen de wil trouwens van een aantal salafistische geestelijken die hun actie alleen als niet-politiek zien.
Abdul Wahab Mohammad Abdul Rahman al Humaiqani is echter ook de plaatselijke vertegenwoordiger van al Karama en blijkt er een visie op na te houden die moeilijk te verzoenen is met wat men de strijd voor mensenrechten kan noemen.
Zo besprak de Jemenitische website Islamopedia (7) uitgebreid het stichtingscongres van de partij en de standpunten van haar eerste secretaris-generaal. Beweringen die voor elke mensenrechtenverdediger als totaal onaanvaardbaar zullen worden gezien:
“Al-Humaiqani expressed similar views, adding bluntly that the party’s premises are those of sharia, and so “we are against equality, and I say that with all frankness.” According to al-Humaiqani’s statement, because of physiological differences, women and men also have different roles in society, and women will be given all those rights which are appropriate to their role.”
“Al Humaiqani vertolkte een gelijkaardige visie, daarbij vlakaf zeggende dat de basisstelling van de partij deze van de sharia is, zo: “zijn wij tegen gelijkheid, en ik zeg dit in alle openheid”. Volgens de verklaring van al Humaiqani, zullen vrouwen wegens hun fysiologische verschillen een andere plaats hebben in de maatschappij. Waarbij aan vrouwen die rechten zullen gegeven worden die eigen zijn aan hun rol.”
Een mensenrechtenactivist
Ook in de Verenigde Arabische Emiraten beschikt, of liever beschikte, al Karama met Hassan al Diqqi over een vertegenwoordiger. Hij was een van de eerste politieke activisten waarvoor al Karama actie voerde. Met succes. Een merkwaardig verhaal.
Al Diqqi blijkt een man van wel 1001 politieke avonturen. Zo was hij oprichter en betrokken geweest bij onder meer The Nation Party, The Association for Social Reforms, The Emirates Peoples Rights Organisation (EPRO), de al Ishah Wa al Tajihi al Ijtima en recent de lokale versie van de Hummah Conference.
De lokale Amerikaanse ambassade zal de man dan ook vrij snel in de gaten hebben. Zeker nadat men hem in 2005, ongeveer een jaar na de stichting van zijn EPRO, in beschuldiging stelt voor de verkrachting van zijn Filipijnse meid. Hij duikt onder, krijgt bij verstek de doodstraf en na zijn arrestatie in 2008 op 4 maart 2009 10 jaar aangemeten. Wat in beroep op 11 mei 2009 tot 6 maanden wordt teruggebracht.
Voor al Karama, Human Rights Watch en de VN was de man zonder discussie een politieke gevangene die men daarom vervolgde. En het bewijs was voor HRW heel simpel (8): 
“… 2005 trial in which forensic evidence did not support the charge, according to a local rights activist and lawyer who saw the evidence.”
“….het proces van 2005 waarbij het forensisch bewijsmateriaal de beschuldigingen niet staafden, aldus een lokaal mensenrechtenactivist en advocaat die de bewijslast kon inzien.”
Een merkwaardige stelling. Want wie kan die niet geïdentificeerde man anders zijn dan zijn eigen advocaat? Niemand anders krijgt immers toegang tot het bewijsmateriaal. En door hem niet te omschrijven als de advocaat van al Diqqi, maar als een ‘mensenrechtenactivist’ geeft men hem ook extra geloofwaardigheid.