De Israelische Terreur

De tijd lijkt aangebroken voor een geheel nieuw Israël beleid. De belangrijkste aspecten zijn mijns inziens a. de politieke erkenning dat het politiek zionistische regime door-en-door misdadig is en b. de noodzaak van de verdrijving van Israël uit de bezette gebieden, zonder harde EU-sancties onmogelijk. Na 9 maanden onderhandelen tussen Israël en Palestina bleken geen resultaten te zijn geboekt. Op 29 april jl. bleek ook dat John Kerry's Plan B - het Framework - niet eens gelanceerd kon worden. Israël heeft voorlopig gewonnen. Palestina heeft verloren. De directe gevolgen zijn al ernstig te noemen. In de 9 maanden  van onderhandelen werden de volgende Israëlische misdaden geregistreerd: Israël was niet bereid de illegale bouw van nederzettingen in bezet Palestijns gebied te staken of zelfs maar op te schorten als vertrouwenwekkende maatregel. Tijdens de negen maanden sinds de aanvang van de vredesbesprekingen kondigde Israël de bouw aan van 14.000 nieuwe woningen in bezet Palestijns gebied, waarvan 3.226 in Oost-Jeruzalem. Niet alleen blies Israël de overeengekomen vrijlating van 26 Palestijnse gevangenen af, het arresteerde nog eens 3300 Palestijnen. In deze periode werden 48 Palestijnen gedood door Israëlische militairen, 1751 raakten er gewond. Er vonden 264 gewelddadige incidenten plaats van kolonisten tegen Palestijnen. Bijna vijfhonderd Palestijnse gebouwen werden verwoest, 899 Palestijnen werden van hun woonplaatsen verdreven. Minister Lieberman heeft laten weten dat hij graag van de Palestijnen in Israël af wil. Er gaan in Israël stemmen op om de bezette gebieden te annexeren. Bron: Sonja Zimmermann, 'Het is nu tijd dat er druk wordt gezet op Israël', Trouw, 06-05-2014 Medeschuldig aan het debacle zijn de VS. Wie maar enigszins ingevoerd is in het onderwerp heeft deze uitslag voorspeld. Omdat minister Timmermans al zijn kaarten op Kerry had gezet ['the only game in town'] ligt ook zijn beleid ter zake aan gruzelementen. Mijn grote onvrede met het beleid t.a.v. Israël en Palestina van de PvdA-minister Timmermans, in combinatie met de afkondiging van een nieuw, aangescherpt PvdA-beleid over integriteit en erecode, leidde tot een klacht over Timmermans beleid dat naar mijn oordeel de erecode van de Partij schendt. Ook geef ik in mijn analyse een overzicht van te voeren beleid in overeenstemming met de grondwet en het internationaal recht. Het ineenstorten van Timmermans beleid ter zake viel min of meer toevallig samen met het gereed komen van mijn klacht. Je treft de laatste in de bijlage aan. Hieronder geef ik in kort bestek de hoofdbestanddelen van een nieuw regeringsbeleid weer: -   Nederland erkent onmiddellijk de staat Palestina; -   Nederland wil de invoering van Schengen-visa voor alle Israëliërs. Uitgesloten voor visumverlening zijn verdachten van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, alsmede alle Israëliërs die in de bezette gebieden wonen; -   het Israëlische politiek-zionistische regime is door-en-door misdadig en vormt een gevaar voor Palestina, Israël zelf en de wijde omgeving, inclusief de EU. Nederland zet zich actief in om de Israëlische verdachten van oorlogsmisdaden en schending van de mensenrechten [voortvloeiend uit het zgn. Goldstone-rapport] zich te laten verantwoorden voor de internationale gemeenschap vanuit een cel in Scheveningen. Op grond van het nieuwe Nederlandse mensenrechtenbeleid worden de grootschalige Israëlische misdaden tegen de mensenrechten actief bestreden; -    voor de voorzienbare toekomst worden de VS afgeschreven als een nuttige factor in het bevorderen van vrede tussen Israël en Palestina. De EU, mits beschikkend over voldoende draagvlak van de lidstaten, houdt de sleutel tot vrede tussen partijen; -   de EU - gestimuleerd door Nederland - moet het Israëlische regime dwingen om onmiddellijk dringend achterstalling onderhoud aan relevant internationaal recht te plegen, waarbij de inzet van vredelievende, maar uitgebreide, harde en pijnlijke sancties noodzakelijk en essentieel is. De hoogste prioriteit geniet de onmiddellijke en onvoorwaardelijke terugtrekking uit alle bezette gebieden, zonder voorwaarden en onderhandelingen vooraf, zonder 'land swaps', zonder agressie door Israël en/of de kolonisten tegen de Palestijnse bevolking en de achtergelaten infrastructuur. Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg Inleiding Ondergetekende stelt vast dat opeenvolgende Nederlandse regeringen decennia lang het tot stand komen van een rechtvaardige en dus duurzame vrede tussen Israël en Palestina 1 stelselmatig hebben gefrustreerd. Daarbij wordt de noodzakelijke basis voor die vrede, het toepasbare internationale recht, genegeerd. Verwacht en gehoopt was, dat met het aantreden van de heer Timmermans, lid van de Partij van de Arbeid, als minister van Buitenlandse Zaken een regeerperiode van meer respect voor het internationaal recht en voor de rechten van de Palestijnen zou aanbreken. Dit is een tot nu toe onjuiste verwachting gebleken. Met deze klacht wordt een verantwoord en rechtvaardiger Nederlands beleid nagestreefd. Een stroom van voor Israël belastend materiaal is beschikbaar en elke dag komt er meer bij. Waar de minister over een uitgebreid Nederlands en internationaal informatienetwerk beschikt, stemt het tot ongerustheid dat daar nauwelijks van in het Nederlandse beleid doorklinkt. Op een kleine uitzondering na - de misdaden tegen Palestijnse kindgevangenen in Israëlische gevangenschap - blijkt, dat minister Timmermans de ergerlijke Israëlische misdragingen niet erkent, noch dat hij zich op een effectieve manier sterk maakt voor de rechten en de veiligheid van de decennialang onderdrukte Palestijnse bevolking. Tegen deze achtergrond werd ervoor gekozen om de klacht uitgebreid met relevante documenten te motiveren en te onderbouwen. Desondanks is de keuze slechts een kleine greep uit de beschikbare informatie. Als lid van de Partij van de Arbeid doet de auteur een klemmend beroep op de Partij om minister Timmermans terug te geleiden naar het pad van recht, vrede en medemenselijkheid. Jan Wijenberg, Oud-ambassadeur, lid van de Buitenlandcommissie