vrijdag 22 augustus 2014

http://goed-fout.blogspot.nl


Dit is een fragment van de informatieve weblog GoedFout, een vertaling van het artikel 'The Ukraine, Corrupted Journalism, and the Atlanticist Faith' van Karel van Wolferen, 14 augustus 2014 The Unz Review:

De NAVO is al sinds enige tijd een blok aan het been geworden voor de Europese Unie, omdat het de ontwikkeling van een gecoördineerd Europees buitenlands en defensiebeleid in de weg staat en het de lidstaten gedwongen heeft om instrumenten van Amerikaanse militarisme te worden. Het is ook een morele last omdat de regeringen die deelnamen aan de 'coalition of the willing' gedwongen waren hun burgers de leugen te verkopen dat de Europese soldaten die stierven in Irak en Afghanistan een noodzakelijk offer waren om Europa te beschermen tegen terroristen. Regeringen die troepen hebben geleverd aan de door de VS bezette gebieden hebben dit over het algemeen met grote tegenzin gedaan, daarmee het verwijt over zich afroepend – door een opeenvolgende reeks van Amerikaanse functionarissen – dat de Europeanen doen te weinig voor het collectieve doel van de verdediging van de democratie en de vrijheid.

Zoals kenmerkend is voor een ideologie, kent Atlantisme geen historische context. Als paardenmiddel tegen de kwelling van fundamenteel politieke dubbelzinnigheid creëert het zijn eigen geschiedenis: Een die kan worden herschreven door de Amerikaanse mainstream media terwijl ze behulpzaam zijn bij het verspreiden van het woord van Washington.

Daar kan haast geen betere demonstratie van denkbaar zijn dan de Nederlandse ervaring op dit moment. In gesprekken de afgelopen drie weken bleken vrienden oprecht verbaasd toen ik hen eraan herinnerde dat de Koude Oorlog eindigde via diplomatie met een deal die op Malta gemaakt werd tussen Gorbatsjov en de oudere Bush in december 1989, waarin James Baker het bij Gorbatsjov voor elkaar kreeg dat hij de hereniging van Duitsland en terugtrekking van de Warschaupact troepen zou aanvaarden tegenover een belofte dat de NAVO niet met zelfs maar een centimeter zou worden uitgebreid naar het oosten. Gorbatsjov beloofde geen geweld te gebruiken in Oost-Europa, waar de Russen zo'n 350.000 troepen hadden in Oost-Duitsland alleen al, in ruil voor de belofte van Bush dat Washington niet zou profiteren van een Sovjet terugtrekking uit Oost-Europa. Het was Bill Clinton die terug kwam op die Amerikaanse beloften toen, om puur electorale redenen, hij pochte over een uitbreiding van de NAVO en in 1999 de Tsjechische Republiek en Hongarije volwaardig lid maakte. Tien jaar later was dit ledental uitgebreid met nog eens negen nieuwe landen, en op dat moment was het aantal NAVO-landen het dubbele van het aantal tijdens de Koude Oorlog. De beroemde Amerikaanse specialist op Rusland gebied, ambassadeur George Kennan, grondlegger van de Koude Oorlog insluitingspolitiek, riep Clinton's zet “de meest noodlottige dwaling van het Amerikaanse beleid in het gehele post-Koude Oorlog tijdperk.”

Historische onwetendheid opgehitst door Atlantisme wordt schrijnend zichtbaar in de stelling dat het ultieme bewijs in de zaak tegen Vladimir Poetin bestaat uit zijn invasie van de Krim. Nogmaals, de politieke realiteit hier is gecreëerd door de Amerikaanse mainstream media. Er was geen invasie, de Russische matrozen en soldaten waren er immers al want het is de thuisbasis van de 'warm water' Zwarte Zee basis voor de Russische marine. De Krim is al een deel van Rusland voor zo lang als de Verenigde Staten bestaat. Chroesjtsjov, die zelf afkomstig was uit Oekraïne, gaf het in 1954 aan de Oekraïense Socialistische Republiek, wat neer kwam op het verplaatsen van een regio naar een andere provincie, omdat Rusland en Oekraïne nog tot hetzelfde land behoorden. De Russisch sprekende Krim bevolking was daar alleen maar blij mee, omdat het zich in een referendum eerst eerst had uitgesproken voor onafhankelijkheid van het Kiev regime dat voortkwam uit de staatsgreep, en vervolgens voor de hereniging met Rusland.

Degenen die beweren dat Poetin geen recht had om zoiets te doen zijn zich niet bewust van een ander onderdeel van de geschiedenis, waarin de Verenigde Staten hun (Star Wars) raketafweersysteem steeds dichter richting de Russische grens hebben verplaatst, zogenaamd om vijandige raketten te onderscheppen uit Iran, die echter niet bestaat. Schijnheilige gepraat over de territoriale integriteit en soevereiniteit is onder deze omstandigheden zinloos, en komend van een Washington dat het concept van soevereiniteit in zijn eigen buitenlands beleid het raam uit heeft gegooid, is het ronduit belachelijk.

Een verachtelijke Atlantische zet was de uitsluiting van Poetin van de vergaderingen en andere evenementen in verband met de herdenking van de landing in Normandië, voor het eerst sinds 17 jaar. Als gevolg hiervan werd de G8 de G7. Geheugenverlies en onwetendheid hebben de Nederlanders blind gemaakt voor een geschiedenis die hen direct aangaat, omdat de Sovjet-Unie het hart van de nazi's (dat Nederland bezet hield) wegsneed tegen een kostprijs van onvergelijkbare en onvoorstelbare aantallen militaire doden; zonder dat zou er geen Normandische invasie geweest zijn.

Nog niet zo lang geleden leken de complete militaire rampen van Irak en Afghanistan de NAVO te voeren naar een punt waar de onvermijdelijke ondergang niet meer ver weg leek te kunnen zijn. Maar de Oekraïne crisis en Poetins daadkracht in het voorkomen dat de Krim met zijn Russische marinebasis eventueel in de handen van de Amerikaanse-eigendom alliantie zou vallen, kwam als een godsgeschenk voor deze, eerder nog, wankelende instelling.

De leiding van de NAVO is bezig met troepenverplaatsingen om hun aanwezigheid in de Baltische staten te versterken, het verzenden van raketten en gevechtsvliegtuigen naar Polen en Litouwen, en sinds het neerhalen van de Maleisische vliegtuig makt men aanstalten tot verdere militaire bewegingen die kunnen omslaan tot gevaarlijke provocaties voor Rusland. Het is duidelijk geworden dat de Poolse minister van Buitenlandse Zaken samen met de Baltische landen, die niet deelnamen aan de NAVO toen haar bestaansreden nog verdedigd kon worden, een sterke drijvende kracht erachter zijn geworden. Een sfeer van mobilisatie heeft zich verspreid de afgelopen week.

De buikspreekpoppen Anders Fogh Rasmussen en Jaap de Hoop Scheffer kunnen worden ingeroepen om op tv-schermen fel tekeer te gaan tegen terugkrabbelende NAVO-lidstaten. Rasmussen, de huidige secretaris-generaal, verklaarde op 7 augustus in Kiev, dat de NAVO “steun voor de soevereiniteit en de territoriale integriteit van Oekraïne onwrikbaar wordt”, en dat hij op zoek is om samenwerking met het land te versterken bij de alliantie top in Wales in september. Dat partnerschap is al sterk, zo zei hij, “en als reactie op de agressie van Rusland, zal de NAVO trachten nog nauwer samen te werken met Oekraïne om zijn strijdkrachten en defensie-instituten te hervormen.”

Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...